... Het stond te lezen in de krant van vrijdag 28 april: dat de politie van Brussel-Zuid met man en macht op zoek was geweest naar een gevaarlijke gedetineerde, per abuis vrijgelaten (u leest het goed: niet ontsnapt, maar vrijgelaten!) uit de gevangenis, gelegen aan de Ducpétiauxlaan te Sint-Gillis. Dat hij als gevaarlijk mocht bestempeld worden kon afgeleid worden uit het gegeven dat de identiteit van deze persoon in no time even op de 'most wanted'-lijst had gestaan.
Zijn naam? Mohamed B.B., op enkele letters na identiek aan die andere Mohamed.

In het avondjournaal werd, wat in dergelijke omstandigheden gebruikelijk is, een foto van de verkeerde Mohamed onder de bevolking verspreid en weinige uren later circuleerde ook op de sociale media een afbeelding van deze persoon; hier betrof het een geblurde versie waardoor de man in kwestie er nog vervaarlijker uitzag: zijn hoofd was in een groot gepeld ei gestopt, maar omdat het ei te eng bemeten was, waren zijn neus en kin tegen het half doorzichtige spannende vlies geprangd, waardoor het geheel niet alleen die wazige maar al een evenzeer vervaarlijke indruk gaf.
Bleek dat op dat eigenste ogenblik in een van de cellen hevige commotie was ontstaan. Iemand riep: 'Zie, Mohamed, een of andere moefti hier heeft de verkeerde buitengelaten!'

     Dat de voortvluchtige al bij al verrassend snel door de flikken van Brussel-Zuid bij de kraag werd gevat - in vernoemd bericht stond te lezen: Nog diezelfde avond - was te danken aan de voortreffelijke samenwerking met het FAST-team van de federale politie, die meteen een hermetisch afgesloten perimeter had ingesteld in Sint-Gillis en belendende gemeenten. Tot een cipier zich vaag herinnerde dat de verkeerdelijk ontslagen meneer B.B. wel eens onderdak kon gekregen hebben bij familie van hem in de onmiddellijke buurt van de penitentiaire inrichting. En waarlijk, bij het betreden, door enkele leden van het zwaar bewapende elitekorps, van het bewuste pand troffen ze de man aan in de achterkeuken waar hij zich tegoed zat te doen aan een portie frietjes met stoofvlees.

     Hoe deze persoonsverwisseling zich überhaupt had kunnen voordoen? Terwijl de krant het incident een blunder noemde -  worden er immers, in casu bij het vrijlaten van een gedetineerde niet d'office vingerafdrukken genomen om de identiteit van kwestieuze persoon onomstotelijk te kunnen vaststellen, ja toch? -, hielden de overheden het bij het gebruikelijke laconieke commentaar: We hebben een intern onderzoek ingesteld. Het was nu alleen nog wachten tot tijdens het parlementair vragenuurtje de verzamelde oppositie zou eisen om tot op het bot te laten uitzoeken wie of wat voor deze miskleun aansprakelijk kon worden gesteld.

Bij Justitie had iemand schoorvoetend gewag gemaakt van een mogelijks defect scanapparaat. Iets te doorzichtig natuurlijk, in een onhandige poging om de aandacht af te leiden van een meer voor de hand liggende verklaring voor het onverkwikkelijke incident, met name een menselijke fout, een momentje van verstrooidheid...
Want stel nu even dat de verantwoordelijke cipier, zich van geen kwaad bewust, op zijn tocht naar de cel van de heer B.B. het dossier van de verkeerde Mohamed onder de arm werd gestopt, dat het gezicht van de man die hem in de wijd opengaande celdeur verbaasd aankijkt bij nazicht perfect matcht met de foto in vernoemd dossier, dat de man, overeenkomstig nog andere documenten, een correct antwoord geeft op de simpele vraag: 'Wie zijn uw vader en moeder?', dat de scanapparaten (jawel: apparaten, want aan de Ducpétiauxlaan zou er sprake zijn van twéé exemplaren) de identiteit van de verkeerde Mohamed formeel bevestigen én dat de cipier, zich nog steeds van geen kwaad bewust, aan de poort de heer B.B. volgende goedbedoelde raad meegeeft : 'Ga in vrede, zoon, en zie dat we u hier nooit meer terugzien' en dat de man laconiek antwoordt: 'Ge moogt gerust zijn, meneer'...

Maar toch, het is niet al kommer en kwel...

Werd de per abuis vrijgelaten gedetineerde immers niet nog diezelfde avond gevat? Spontaan denken we hierbij aan het jongste initiatief van onze justitieminister om 'Justitie stap voor stap sneller, menselijker en straffer te maken' (sic.). Derhalve moet onze appreciatie in de eerste plaats en zonder enige reserve uitgaan naar die attente andere cipier die, in een poging om de blunder van zijn collega goed te maken, zich onderscheidde door zijn dossierkennis over de familiebanden van de verkeerde Mohamed. Hij heeft alvast, wat die justitiële snelheid betreft, in hoogsteigen persoon een boost gegeven aan de uitrol van vernoemd ministerieel plan.
Toegegeven ook dat er zich tijdens de opsporingsoperatie op geen enkel ogenblik een probleem heeft gesteld met de veiligheid van de bevolking van Sint-Gillis en belendende gemeenten.
En ten slotte, zeg nu zelf: een verkeerd dossier vastnemen, het overkomt ons óók wel eens zeker. Voor de tweede dag op rij thuiskomen bijvoorbeeld, niet met de gevraagde américain, maar met een halve kilo saucissen omdat je in de Delhaize rondliep met het boodschappenlijstje van gisteren...

Maar toch...