15 / 06 / 2023


Edvard Munch
Noorse kunstschilder

12/12/1863 - 23/01 /1944




Edvard Munch begint te schilderen op de leeftijd van 17 jaar
vanaf zijn 18e genoot hij een artistieke opleiding aan de academie van Christiania (Oslo)

is daarna niet alleen actief in de schilderkunst, maar vervaardigt ook etsen, litho's, houtsneden...

zijn schilderijen zijn vaak eenvoudig van uitvoering, maar in zijn grafisch werk, waaronder vele portretten, zijn vaak te fijnste nuances te onderscheiden

in 1937 worden zijn artistieke creaties door de Nazi's als 'entartete Kunst' bestempeld; een deel van zijn werken worden op die grond in Duisland in beslag genomen


wordt reeds in zijn jeugd geconfronteerd met ziekte en dood (moeder, zus);
het bezorgt hem een permanente angst voor het verlies van zijn naasten

schildert niet zozeer wat hij 'ziet', maar eerder de innerlijke beleving van wat hij zag,
een stemming die er vaak een is van geestelijke onrust

aanvankelijk duidelijke invloeden van (post-)impressionisme en symbolisme
 evolueert geleidelijk naar een meer expressionistische stijl en uitdrukking

zelfportret - 1895


vertwijfeling
(1892)



de schreeuw
(1893)


melancholie
(1891)


doodstrijd
(1915)


lenteavond in de Carl Johannstraat
(1891)


het zieke kind

(1886)

aan de piano

vier generaties
(1902)

nacht in saint cloud
(1890)

vrouw aan het venster
(1892)

Munch werkte niet alleen met olieverf en penseel
maar maakte ook tekeningen, aquarellen, litho's...

arbeiders op weg naar huis

mannen aan het strand

amor en psyche

aan de rand van het bos

vrouw aan de balustrade

in de herberg

oog in oog

de storm

meisje
(1885)

schildert vaak hetzelfde onderwerp, bijvoorbeeld: Meisjes op de brug

een ander voorbeeld:  De schreeuw

(pastel - 1893)

vroegste versie van
'de schreeuw'(?)

 'De schreeuw'
olieverf, tempera en pastel - 1893


(litho - 1895)

enkele afdrukken werden door de kunstenaar ingekleurd

'De schreeuw', psychisch zelfportret van de kunstenaar, gebaseerd op een traumatische ervaring:
op een avond wandelt Munch met enkele vrienden terug naar de stad Oslo. Ze komen aan aan een brug. Terwijl zijn vrienden doorlopen, blijft Munch staan, aangegrepen door het landschap en de lucht met de ondergaande zon.... Hij hoort en voelt het landschap rondom hem schreeuwen, krijgt een machteloos gevoel.
De gebeurtenis heeft zoveel indruk op hem gemaakt dat hij ze nadien meerdere keren zal vastleggen op doek...


'from my rotting body, flowers shall grow and I am in them, and that is eternity'

'nature is not only all that is visible to the eye.. it also includes the inner pictures of the soul'

'my fear of life is necessary to me, as is my illness. Without anxiety and illness, I am a ship without a rudder. My art is grounded in reflections over being different from others. My sufferings are part of my self and my art.  They are indistinguistable from me, and their destruction would destroy my art. I want to keep those sufferings'

'ik kan niet zonder vrees voor het leven, het is niet anders met mijn ziekte. Zonder angst en ziekte ben ik als een schip zonder roer. Mijn kunst is geaard in bespiegelingen over mijn anders zijn van de anderen. Mijn lijden maakt deel uit van mezelf en mijn kunst. Ze zijn er niet van te onderscheiden, en door ze te vernietigen zou mijn kunst mee vernietigd zijn. Ik wens nadrukkelijk al dat lijden te behouden'