(04/08/2022)
Claude MONET - impressionisme
14/11/1840 (Parijs) - 05/12/1926 (Giverny)
zelfportet - 1886
Franse impressionistische kunstschilder
bevriend met Renoir, Sisley, Degas, Cézanne, Manet e.a.
richt samen met hen de onafhankelijke 'Société anonyme des artistes peintres, sculpteurs et graveurs' op (1873)
het is de bedoeling om met een groep geestgenoten samen te exposeren, onafhankelijk van de officiële kunstwereld van zijn tijd
impressie bij zonsopgang - 1872
Dit werk werd aanvankelijk geridiculiseerd door de kunstcritici, juist omwille van het 'impressionistische' karakter: het voldeed niet aan de gangbare normen en werd geweigerd in het toonaangevende Salon de Paris
Het doek verhuisde, samen met werken van andere kunstschilders, naar het 'Salon des refusés', Aanvankelijk werd daar door de bezoekers de spot gedreven met deze nieuwe kunststroming, maar uiteindelijk zouden de 'refusés' de erkenning krijgen die ze verdienden
Boulevard des Capucines - 1874
tuinen en landschappen
vrouw in de tuin - 1867
wandeling bij Argenteuil - 1873
populieren aan de Epte - 1900
een veld klaprozen - 1873
aan het water
de Grenouillère - 1869
baders bij de Grenouillère - 1869
vijver bij Montgeron - 1876
strand en zee
strand van Trouville - 1870
de netten van Pourville - 1882
station van Saint-Lazare
1877
kathedraal van Rouen
gevel en toren - 1894
voorgevel - 1892/94
westgevel - 1994
Monet maakt vaak series van schilderijen van hetzelfde onderwerp. Alleen de licht- en weersomstandigheden wijzigen.
Illustraties hiervan:
. het station van Sint-Lazare
. de Kathedraal van Rouen
. de Londense parlementsgebouwen
. de waterlelies)
Londense parlementsgebouwen aan de Thames
1902
1871
1904
1905
1904
de tuin van Monet in Giverny
het tuinpad - 1902
de Japanse brug - 1892
Monet probeerde de omstandigheden te vangen, die continu kunnen veranderen:
ook de Japanse brug in zijn tuin heeft hij in in verschillend weer en op verschillende momenten van de dag geschilderd. Hij plaatste zijn ezel telkens op dezelfde plek, toch zag de brug er steeds weer anders uit.
de waterlelies in de tuinvijver
1906
1915
1916
1920
Omdat hij bij het ouder worden last kreeg van staar - hij begon alles in een rode waas te zien -, diende Monet een oogoperatie te ondergaan.
Het is mogelijk dat hij na die ingreep sommige ultraviolette lichtgolven kon zien die normaal worden tegengehouden door de ooglens.
De beroemde tuin met de grote waterpartijen in het Normandische Giverny, waar Monet sedert 1883 en tot aan zijn dood woonde en waar hij zijn voorliefde ontdekte voor het schilderen van bloesems en waterlelies en hun reflectie op het water, werd in 1980 toegankelijk gesteld voor het publiek.
Een aanrader!
anekdote rond de aanleg van de adembenemende tuin te Giverny :
Monet was dol op tuinieren en spendeerde veel tijd aan de aanleg en het onderhoud van zijn tuin. Toen hij in 1893 een extra stuk grond kon krijgen, besloot hij een vijver aan te leggen om waterlelies te planten. Waterlelies komen uit tropische landen en waren eind 19e eeuw nog erg zeldzaam in Europa. Monet creëerde de vijver specifiek voor deze planten.
Voor deze vijver liet hij de naburige Epte omleggen. Door de rivier door zijn tuin te laten lopen, kon hij het land onder water zetten. De lokale boeren kwamen hier tegen in protest. Ze waren wantrouwig vanwege deze vreemde waterplanten en waren bang dat de waterlelies hun water zouden vergiftigen en hun vee zouden doden. Monet zette toch door, gesteund door de gemeenteraad...
quotes:
'Wat betreft de kleuren die ik gebruik, wat is daar zo interessant aan? Ik denk niet dat iemand beter of helderder zou kunnen schilderen met een ander palet van kleur. Het belangrijkste is om te weten hoe je de kleuren dient te gebruiken. Hun keuze is een kwestie van gewoonte. Om kort te gaan: ik gebruik loodwit, cadmium oranje, vermiljoen, meekrap, kobaltblauw, chroomgroen, dat is alles'
'Ik moet constant doorwerken, want als ik de tijd heb om mezelf te onderzoeken en te beoordelen is het met mij gedaan. Het duister overweldigt mij en ik word zo ellendig en onaangenaam... Bovendien voel ik dat ik ouder word en al die verspilde tijd maakt me radeloos'