Lou Reed
(Long Island, New York, 02/03/1942 - Southampton, 27/10/2013)
Amerikaans musicus en zanger
- reeds in zijn jeugdjaren onderhevig aan stemmingswisselingen
- volgt universitaire studies (journalistiek, filmregie, creatief schrijven)
- bijzondere interesse voor literatuur, muziektheorie, filosofie
jaren '60
- ontwikkelt tijdens zijn studies een voorliefde voor free jazz en experimentele muziek
- wordt songschrijver - komt in contact met John Cale met wie hij de band Velvet Underground opricht
- zijn bekendheid krijgt een boost mede dankzij zijn ontmoeting met Andy Warhol (kunstenaar (popart), filmregisseur en muziekproducent)
jaren '70 en later
- begint solocarrière
- brengt over een periode van 40 jaar met wisselend succes enkele tientallen albums uit
- over de kwaliteit van zijn talent lopen de meningen erg uiteen: voor de enen is hij een genie, voor de anderen is zijn muzikaal talent overwegend van matige kwaliteit en is hij vooral een irritante vent die graag shockeert
' it's the music that keeps us all intact,
keeps us from going crazy '
' one chord is fine, two chords are pushing it, three chords and you're into jazz '
' music should come crashing out of your speakers and grab you,
and the lyrics should challenge whatever preconceived notions that the listener has '
' I am very emotionally affected by sound...
sounds are the inexplicable...
there is a sound you hear in your head, it's your nerves, or your blood running '
the Velvet Underground & Nico 45th anniversary
1967
In Reeds repertoire is het ver zoeken naar teksten over love-and-peace, zoals die werden bezongen in de jaren van de flower power.
Zijn teksten behandelen vooral de zelfkant van de maatschappij, meer bepaald het nachtleven in de grootstad met zijn gore types, drugsgebruik en perversiteit.
De meeste nummers op dit album worden niet gezongen door Reed maar door Nico (Duits fotomodel, aan de band 'opgedrongen' door Andy Warhol). Nico was korte tijd Reeds vriendin.
In dit conceptalbum beschrijft de zanger een aan drugs verslaafd jong koppel in Berlijn.
Thema's: huiselijk geweld, drugsverslaving, prostitutie...
Tekst en muziek baden in een sfeer van zwaarmoedigheid.
Thans wordt dit album als een meesterwerk beschouwd.
Berlin
1973
Coney Island babe
1975
Hoewel Lou Reed tijdens zijn zangcarrière een barse, moeilijk te benaderen persoon was, komt hij in het titelnummer, waarin hij zijn liefde bezingt voor zijn toenmalige levenspartner (Rachel, een travestiet), opvallend kwetsbaar over.
'
Drella' (samenvoeging van Cinderella en Dracula en koosnaam voor Andy Warhol) is een postuum eerbetoon aan de man door wie Velvet Underground brede bekendheid verwierf.
In een eenmalige reünie beschrijven Reed en Cale op dit album
roem en tegenspoed in het leven van hun vroegere mentor.
Songs for Drella
1990
Set the twilight reeling
1996
' And you who accept, in your soul and your head
what was misunderstood, what was thought of with dread
a new self is born, the other self dead
I accept the new found man
and set the twilight reeling '
' Well for me time has no meaning, no future, no past
and when you're in love, you don't have to ask
there's never enough time to hold love in your grasp
turning time around '
Ecstacy
2000
Lou Reed ...
adept van de freak scene
(een impressie met beelden uit diverse optredens)
zoals zijn uiterlijk (nu eens gaat hij gekleed in volledig zwarte outfit, dan weer in glitterpack of zijn zijn haren geblondeerd, nagels gelakt en zijn gezicht opzichtig geschminkt) ...
zo ook is de kwaliteit van zijn werk erg wisselend,
zijn zang al eens monotoon en onvast,
zijn gitaarklank irritant en schreeuwerig,
niet om aan te horen ...
en toch valt niet te loochenen dat Lou Reed,
vanuit de donkerte en obscuriteit
van zijn New Yorkse ziel,
dijken van nummers heeft gemaakt,
ook over de liefde ...