Bij onze hernieuwde kennismaking bleek Johan alvast nog goede herinneringen over te houden aan zijn kindertijd in Desselgem.
'Op de veel te kleine koer (lagere klassen) speelden we voetbal, soms meerdere ploegen door elkaar, soms bleef het beperkt tot alleen maar vrijschoppen sjotten naar de goal ... We speelden met de 'top' (tol, in goed Nederlands), 'kappen' (met de pin ondersteboven, het touw strak in tegengestelde richting opgewonden) mocht niet, was heel gevaarlijk … met risico op straf, maar meester Dolf kwam kwansuis al eens een demonstratie geven!'

'Op de grote koer (hogere klassen) konden we 's winters onbeperkt baantjes glijden op het ijs … Bij vorst, als er geen ijs lag, goten de meesters al eens enkele emmers water uit zodat we toch konden 'sleren'... Op een dag stortte een deel van het plafond in de traphal op de eerste verdieping in … veel stof en overal brokken … we waren maar net aan een ramp ontsnapt … hoogtijd dus dat die nieuwe school op 'de Balling' klaar was. In de nieuwe school volgden we nog het zesde leerjaar bij meester Daniel Bossuyt. Andere meesters, voordien, waren achtereenvolgens Dolf Derammelaere, Roger Van-derbauwheden, Robert Vanderjeugd, Aloïs Stofferis en Robert Deschilder...'

'Ik herinner me nog levendig onze almaar wisselende spelactiviteiten: voetbal … tikkertje … tak … knikkeren (we hebben úren geknikkerd, daar op dat muurtje achteraan de koer van de oude school; met een pot: marbels, toeties, zaadjes... bikkelen … manillen met de kaarten … klakkebos ... de hoelahoep (of was dat alleen voor de meisjes?) … skoebidoe … meikevers (wiens beestje zou het eerst tevoorschijn klimmen uit een hoopje zand?) … kaartjes sparen en uitwisselen over de koers, het voetbal...'

'Op zondag was er de chiro met de vendelopstelling op het plein achter de kerk (met de meisjes van de Kroonwacht een beetje verderop). En dan naar het lof met pastoor Martens en ook al eens onderpastoors Ollevier of De Jonge... Zoektochten langs de Leikant met een ‘message in a bottle’, de dorst lessen (aan de pomp op het hof van Lambrecht?) ... Ik zong mee in het koor met wekelijkse samenkomst in een van de chirolokalen op de eerste verdieping. Ik herinner mij nog het engelengeduld van Lucien Vandenhende, want niet iedereen had een vaste stem, kon noten lezen of had er echt goesting in. Er was ook de verslavende geur van vers gedrukte alcohol stencils, onze ademdamp ’s winters in het ijskoude zanglokaal. En Lucien die na de les met mij meereed in de richting van de verre Leemput … een fijne man'.

'We zijn in onze kindertijd in Desselgem en omstreken groot geworden tussen de vlaskapellen en roterijen, maar we maakten ook de gestage opgang mee van de weverijen, eerst van meubelstoffen, daarna van tapijten. En zo moesten de vertrouwde hoog geladen vlaswagens plaatsmaken voor de camions van Edmond Depaire, Fenaux en nog andere.
In de Leemput en iets verder, voorbij 'de Knok', zaten we er middenin: Verstraete – Callens - Vandenbogaerde – Verbeken – Verbauwheede (zelfs mijn ouders zijn er een tijd actief in geweest). Veel van die firmanamen eindigden met -ex, -tex, -dex, zo typisch voor de streek.'

'Er waren ook ten allen kanten duivenmelkers … Op zondagvoormiddag, na de laatste berichten, ging de duivenmelker, geassisteerd door enkele liefhebbers uit de buurt, ongeduldig buiten zitten wachten, stil pratend want de vogels konden elk ogenblik vallen ...