'Maar schrijven blijft mijn hoofdbezigheid. Als kind kriebelde het al om verhaaltjes te schrijven. Ik heb altijd veel gelezen. De laatste tijd concentreer ik me op het oeuvre van Jeroen Brouwers en Hugo Claus. Brouwers durft te schrijven over onze meest intieme emoties, hanteert prachtige metaforen. Claus is gelaagd, houdt zijn medemens op een soms ontluisterende manier een spiegel voor maar blijft altijd enigszins ongrijpbaar. Meesterlijke auteurs, elk op zijn manier.'
Johans tweede roman is een psychologische thriller. 'Een boek ook over het leven, met humor, een lach en een traan', zegt hij zelf. Het verhaal situeert zich in de Leiestreek van de vroege jaren '70, waar de onrust-wekkende verdwijning van een jong meisje de goegemeente in de ban houdt en de gemoederen beroert. Voor de ontknoping springt het verhaal dan over naar het heden. Dat het boek leest als een trein, komt niet alleen door de goed geschreven dialogen, maar ook door de knappe plotopbouw en de uitgediepte personages. 'Da's de aard van het beestje zeker? Een psycholoog heeft nu eenmaal de neiging om te observeren, te doorgronden', knipoogt Johan, die vanuit zijn opleiding en werkervaring niet gauw onderwerpen uit de taboesfeer schuwt.