Hugo Claus
zag een schimmel...
zag een schimmel die stond te dampen
toen de hemel het water uit zijn manen zoog
zag een zwarte wolk likken aan een regenboog
zag flamingo's, vliegende honden, hongerkampen
zag gisteren nog hoe onschuldig
het nat gazon was bespat met sprankels zon
het was alsof, het leek alsof, het kon
de iris van je ogen zijn, vermenigvuldigd,
en ik vergat ruimte, rede, tekst,
ik sloeg naar een onbestaand insect
als naar jouw beeld
sinds jou is mijn blik behekst,
heb ik nog meer versplintering verwekt
en niet één fragment geheeld
dichter, schrijver, kunstschilder, theater- en filmmaker
(1929-2008)
'poëzie heeft geen normen. Poëzie danst op de maat van het ogenblik'
zeezucht
de goden zijn kwetsbaar
zij sterven uit
al zijn ze nog zo vruchtbaar
wij zien het gebeuren
er rest ons nog de herinnering
aan rozen, aan Ensor zijn baard
de geur van seringen
het gerucht van de ransuil
de lucht van frambozen
de Bloemencorso
een litho van Spilliaert
de Ijslandvaart
Sehnzucht?
Zeezucht